Het verhaal van een zevenjarige

Buiten gaan de lantaarns aan, ik druk op play. Koptelefoon stevig op mijn hoofd. De stem in mijn oor vertelt over verre oorden, gemene heksen en uitgestrekte landschappen. Verhalen vervoeren mij naar een wereld van draken, schurken en glazen muiltjes.

Walkman

Zeven jaar ben ik. Dagelijks luister ik voor het slapengaan via mijn walkman naar sprookjes. Toen al was ik verslaafd aan verhalen. Lezen kon ik nog niet, althans niet goed. Dus zocht ik mijn heil in -zoals we dat nu noemen- het gesproken boek. Hoe ik het deed, weet ik niet, maar iedere ochtend werd ik wakker met de koptelefoon netjes naast mijn kussen. ’s Avonds terug in bed herhaalde ik het ritueel. Iedere avond.

Mijn eerste boek

Ik was een jaar of negen, toen ik de walkman inruilde voor mijn eerste boek. Vanaf dat moment was ik officieel boekenverslinder. Iedere avond (ook nu nog) sloeg ik een boek open. Van sprookjes tot avonturenboeken, ik las alles door elkaar. Het jeugdboek dat in mijn geheugen staat gegrift, is Het verrotte leven van Floortje Bloem. Om zo van een papier in het leven te duiken van iemand, machtig vond ik het.

Schriftjes

In die tijd begon ik ook met schrijven. Het was het begin van mijn schrijvende ik. Dagboeken, gedichten, liedjes: op alle mogelijke manieren zocht ik naar mijn innerlijke stem in het geschreven woord. Mijn eerste vriendje kon wekelijks rekenen op een liefdesverklaring en met Sinterklaas was ik volledig in mijn sas. Mijn avonturen op vakanties pende ik driftig op in schriftjes.

Emily Dickinson

In de vierde klas van de middelbare school kwam ik op het idee om voor mijn boekbespreking Engels geen ‘gewoon’ boek uit te kiezen. Ik koos een gedicht van Emily Dickinson. Niet eerder had mijn leraar een leerling meegemaakt die een gedicht koos, vertelde hij mij later.

Het echte werk als freelance verhalenverteller

Terugkijkend op de jeugdige ik, kan ik met overtuiging zeggen: verhalen horen bij mij. Een klein verhaal op een beeldscherm, een dikke pil van een grootmeester, een melodieus verteld liefdesrelaas. Ook ben ik zelf een verhalenverteller, via mijn pen. Ik kruip in de huid van de verteller en verpak het vertelde verhaal in woorden. Wat begon als een jeugdige verslaving, heb ik omgezet in ‘echt’ werk. 

Haagse roots zonder bluf

Ik geef je onwijs goeie teksten die gelezen willen worden. Verhalen die het verdienen om verteld te worden. Waardoor jij verbinding maakt met je doelgroep. Je krijgt vaak gratis advies. Ongevraagd ook – irritant. Dat komt doordat ik lang als communicatieadviseur door het leven ging. 

Schrijven doe ik voor de goede zaak. Teksten die ertoe doen. Lokale overheid en maatschappelijke organisaties. Voor opdrachtgevers die snappen dat verhalen een super goeie tekst nodig hebben. En dat je daar budget voor vrijmaakt.